Hadis

[#Captain]

1663 - Cübeyr İbnu Mut'im radıyallâhu anh anlatıyor. "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'a bir bedevî gelerek:

"Ey Allah'ın Resûlü, kuraklıktan insanlar meşakkate düştüler. Aile efradı zayiata uğradı. Hayvanlarımız da helâk oldular. Bizim için Allah'a dua et, su göndersin. Zîra biz Allah'a karşı senin şefaatini, sana karşı da Allah'ın şefaatini taleb ediyoruz!" dedi. Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm adama şu mukabelede bulundu:

"Yazık sana, söylediğin şeyin idrakinde misin? Sübhanallah!"

Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm sübhanallahları o kadar tekrar etti ki bunun tesiri Ashab'ın yüzünden okunmaya başladı. Sonra Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm sözüne şöyle devam etti:

"Yazık sana, mahlûkatından hiç kimseye karşı Allah şefaatçi kılınmaz. Allah'ın şânı böyle bir şey yapmaktan çok yücedir. Bak hele! Sen Allah'ın azametinin ne olduğunu biliyor musun? O'nun Arş'ı, semavatının şöyle üzerindedir. Parmaklarıyla işaret ederek, tıpkı üzerinde bir kubbe gibi. Arş Zat-ı Zülcelâl sebebiyle inleyip ses çıkarır, tıpkı süvarisi sebebiyle atın ses çıkarması gibi. "

Ebu Dâvud, Sünnet 19, (4726).